Çok dehşetli bir çağda yaşıyor, çocuk yetiştirmenin de bir o kadar zorlaştığı dönemlerden geçiyoruz. 

Bugün size cinsel kimlik karmaşasından bahsetmek istiyorum. Yüksek oranda erkek çocuklarında gözlemlenen bu durum aynı zamanda kız çocuklarında da görülebiliyor. Bu yazımda erkek çocukları üzerinde duracağım. Bir çocuğun erkek olarak doğmasına rağmen kız çocuklarının aktivitelerine katılmak istemesi, onların eşyalarına ilgi duyması, kızlarla oynamak istemesi gibi durumlarla karşılaşabiliyoruz. Böyle durumlarda anne-babalar, bizim için kimlik karmaşası sorununun bu belirtilerini göz ardı edebiliyor, görse bile çok önemsemeyebiliyor. Ancak süreç her zaman sorunsuz işlemiyor. 

Küçük yaşlarda böyle eğilimleri olan erkek çocuklarımız, doğru bir cinsel kimlik eğitimi ve anne babaların rollerini doğru şekilde üstlenmesiyle düzelebiliyor. Ancak bu dönemlerde belirtiler göz ardı edilirse, ilerleyen süreçte çocuğun bu eğilimleri artış gösteriyor. Bunu engellemek için erken yaşta müdahale çok önemlidir. Şunu bilmeliyiz ki cinsel kimlik rolleri öğrenilir. Bu yüzden anne ve babanın çocuğu kendi öz cinsiyetine yönlendirmesi gerekir.

Çocuk dünyaya geldiğinde ilk önce anneyle bağ kuruyor. Babayla aralarındaki bağ ise zaman içerisinde oluşuyor. Bu bağın sağlıklı bir şekilde kurulması çok önemlidir. Erkek çocuklarında görülen cinsel kimlik karmaşası sorununun çözümünde babalarımıza büyük görev düşüyor. 

Peki nasıl?

Bir baba mutlaka babalık rolünü üstlenmeli, sorumluklarını almalı ve çocuğuyla paylaşımlarda bulunmalı, onunla vakit geçirmelidir. Evde hiç olmayan baba, evde olsa da pasif olan, çocuğuyla vakit geçirmeyen, eve geldiğinde ailesiyle vakit geçirmeden televizyon izleyen bir baba, eşi ve çocuğuyla olan ilişkisinin zarar görmesine sebep olur. Böyle bir ortamda büyüyen çocukta baba rolü pasif olduğu için bu eğilimlerle karşılaşma oranı artıyor. Çünkü erkek çocuğu, rol model alabileceği bir baba figürü göremiyor. Anne daha çok ön planda ve baskın karaktere bürünüyor. Böylelikle çocuklarla en çok vakit geçiren anne oluyor ve erkek çocuğu rol model olarak anneyi örnek alıyor. Bu durumun önüne geçmek için babalarımızın ev içindeki sorumluluklarını üstlenmesi gerekiyor. 

Bazı durumlarda da baba sorumluluklarının bilincinde olsa bile anneler çok korumacı olabiliyor. Çocukların babayla vakit geçirmelerine, doğalarına uygun etkinlikler yapmalarına engel olabiliyor. Annelerin bu durumda geride durup erkek çocuklarının babalarıyla bağ kurmalarına izin vermeleri gerekiyor. Anneler bunu, çocuklarını korumak ve kendilerince en iyi şekilde onlara bakabilmek için yapıyor ama şunu bilmeliyiz ki yaratılış gereği erkek çocukları hareketlidir ve bedensel oyunlara yatkındırlar. Bunu da en iyi babayla karşılarlar. Onları bu konuda desteklemeli ve engellememeliyiz. Babayla erkek çocukların doğasına uygun aktiviteler yapmasına müsaade etmeliyiz ki kendine güveni gelişsin; kendi potansiyelini ortaya çıkarma fırsatı bulabilsin. Bu fırsatı bulamayan çocuklar, içine kapanık, narin ve kırılgan yapıya sahip olabiliyor. Zamanla erkek arkadaşlarının oyunlarına katılamıyor; onlardan iyice uzaklaşıyor. O yüzden erkek çocuklarının erkek rolünü babasından veya çevresindeki yakın erkek rol modellerinden öğrenmesine müsaade edilmeli ve cinsel kimliği doğru bir şekilde öğretilmelidir.

Eğer baba hayatta değilse ne yapmalıyız? Amca, dayı, abi gibi ona rol model olabilecek alternatifler bulup, onlarla iyi vakit geçirmesini sağlamalıyız.